خانه های کوچک؛ یا قفس های بزرگ؟

به گزارش اخبار ساختمان، زندگی کردن در خانه‌ای که سهم هر نفر از آن حدود ۱۲ متر در شرایط ایده آل و حدود کمتر از سه متر در شرایط خاص خوابگاه باشد را دانشجوها خوب درک می‌کنند؛ اما این سبک زندگی همان طور که از اسمش پیداست، زندگی دانشجویی است و تاریخ انقضای آن مشخص است! زندگی در چنین اتاق‌هایی برای دانشجویی که حدود هشت ساعت از ساعت‌های شبانه روزش را در کلاس‌ها و دانشگاه سر می‌کند و یکی دو ساعت هم گشت و گذاری در شهر می‌زند و صرفاً برای خواب و استراحت به خوابگاه می‌آید، قابل تحمل است!

در ۲۷ مرداد ماه امسال، طرحی را که پرویز حناچی، شهردار تهران در قالب خانه‌های ۲۵ متری پیشنهاد داده بود، وزارت کشور پیگیری کرد تا به هیئت دولت ارائه دهد؛ و نتیجه آن شد طرحی با عنوان “مسکن اجتماعی”!

خانه‌های ۲۵ متری برای افراد متأهل و با درآمد پایین؛ معلوم نیست ایده نامگذاری “مسکن اجتماعی” چگونه به این طرح اختصاص داده شده؛ واقعیتش این است که این مسکن فردی هم نیست! چه برسد به اجتماعی!

خانه‌های ۲۵ متری در تعارض با الگوهای اسلامی

از زمان آپارتمانی شدن خانه‌ها، دیگر صدای بچه‌ها در کوچه‌ها و حیات‌های پرخاطره بر سر بازی گرگم به هوا، لی لی و قائم باشک به گوش نمی‌رسد.

بچه‌های اواخر دهه ۷۰ و دهه‌های ۸۰ و ۹۰، درکی از شور و شیطنتی که بزرگترهایشان در حیات خانه‌ها و در دورهمی خانوادگی و فامیلی داشتند، ندارند! بازی‌هایی که بچه‌ها برای اجازه گرفتن از مادر و پدر حداقل یک ساعتی گریه می‌کردند و مشق‌هایشان را تند تند می‌نوشتند تا هیچ دلیلی نباشد که مجبور باشند در خانه بمانند! حتی دیگر جرأت ندارند از ترس افتادن کریستال‌های مامان از روی ویترین و درآمدن صدای اعتراض همسایه طبقه پایینی در همان چهار دیواری ورجه و وورجه کنند که یک وقت صاحبخانه سر سال عذرشان را نخواهد.

این خانه‌های ۲۵ متری اگر مجال فرزندآوری را به زوج‌های جوان بدهد، قطعاً مجال تاتی تاتی کردن کودک و یادگیری راه رفتن را از این طفل معصوم‌ها می‌گیرد؛ و این یعنی محدودیت بیشتر نسبت به کودکان دهه‌های اخیر!

حالا شما حساب کنید با تأکیدی که رهبری مدام طی سال‌های گذشته در مورد “مسئله جمعیت” داشته، چطور می‌توان در خانه ۲۵ متری به آن جامعه عمل پوشاند؟! خانه‌ای که با الگوهای اسلامی در تعارض است؛ در نگرش‌های اسلامی به زندگی در خانه‌های بزرگ توصیه شده تا زندگی پدر و مادرها با وجود فرزندان به مشکل برنخورد.

در “مسکن اجتماعی” صله رحم تعطیل!

یقیناً در فضای ۲۵ متری که آشپزخانه و هال و پذیرایی و سرویس بهداشتی و اتاق خواب را شامل می‌شود، مجال صله رحم و مهمانی دادن را به میزبان نمی‌دهد؛ از فکر چیدن مبل و تختخواب که یقیناً با این جیب خالی باید گذشت! حتی اگر یک فرش وسط پهن شود و دو تا پشتی گذاشته شود، باز هم با یک تصور ذهنی امکان انداختن سفره برای دو نفر مهمان هم خیلی سخت پیش است؛ مگر اینکه بشقاب غذا را دستشان داد و هر کس هر گوشه‌ای که جا پیدا می‌کند بنشیند!

در شرایط اقتصادی که تمام فکر اعضای خانواده بهبود اوضاع معیشیتی اش است و برای اندکی تفریح و فراغت خاطر نمی‌تواند از تفرجگاه‌ها استفاده کند، دیدن دوست و آشنا و فامیل کمی آرامش خیال است، که اگر این طرح تحقق پیدا کند، این فرصت را هم از خانواده‌ها می‌گیرد!

سوال این است که وقتی رئیس جمهور و چند تن از مسئولین در صحبت‌های مختلف خانه‌های ۷۵ و ۸۵ متری مسکن مهر را به قوطی کبریت تشبیه کرده اند و طرح “مسکن اجتماعی” با خانه‌های ۲۵ متری را جایگزین آن کرده اند، چه اسمی روی آن می‌گذارند؟

خانه‌هایی که شاید اندازه بخش کوچکی از اتاق خواب‌های خانه‌های لاکچری هم نباشد!

باید منتظر روز افتتاحیه این مسکن‌های اجتماعی باشیم تا ببینیم کدام مقام مسئول در روز افتتاح می‌تواند بار سنگین این مسئولیت را به دوش بکشد، در چشمان صاحبان این واحدها نگاه کند و روبان صورتی را قیچی بزند!